Een goede geuzennaam is nooit weg, laat ik dat voorop stellen. Het niet alleen accepteren, maar zelfs adopteren van een spotnaam getuigd van gevoel voor humor, een vermogen tot zelfrelativering, maar ook van zelfverzekerdheid: noem me wat je wil, pijn doet het toch niet. Ik word zelf nog wel eens Wiki genoemd. Echt niet alleen maar waarderend omdat ik zoveel triviale kennis meedraag, maar waarschijnlijk vooral spottend, omdat ik alles altijd beter weet. Een naam die ik met liefde voor mezelf gebruik om aan te geven dat ik me bewust ben van dat gebrek, maar er ook een zeker gevoel van trots voor koester. Bovendien haal je met het aannemen van een geuzennaam de angel uit de belediging. Als je de belediging lachend beaamt, kan degene die de belediging bedacht wat nieuws gaan bedenken, of (en dat gebeurt vaker) in een hoekje gaan zitten mokken.
Ik wil alleen héél graag dat niemand meer de term Linkse Hobby's bezigt. Ik val niet over het hobbygedeelte, een geuzennaam behoort nu eenmaal bagatelliserend, denigrerend en ironisch te zijn. Het linkse gedeelte, daar zit hem wat mij betreft het probleem. Kijk, kunst is natuurlijk geen hobby, maar het bekt wel lekker en lekker veel mensen kunnen er boos om worden, dat is fijn. Links is echter alleen een scheldwoord voor mensen die niet links zijn. Wij, linkse rakkers, zien geen kwaad in het predicaat links. Maar denk eens aan alle CDA- en (vooral) VVD-stemmende kunstliefhebbers. Dat zijn er niet alleen heel veel, ze zijn ook (invloed-)rijk en daarom buitengewoon belangrijk voor de kunsten. Niet alleen worden zij liever niet links genoemd en dat is nog heel vriendelijk uitgedrukt, ze kunnen de term ook niet meer als geuzennaam adopteren, omdat sociaaldemocratische kunstliefhebbers de term links al zonder enige ironie hebben omarmd. Wat wij dus doen door vrolijk bij elke demonstratie 'handen af van onze linkse hobby's' te roepen, is een heel belangrijk deel van kunstminnend Nederland vervreemden van de goede zaak. Welke zichzelf respecterende VVD-stemmende operabezoeker kan zich met goed fatsoen laten zien in een groep slechtriekende, krakende, bleekselderijvreters? (En nu niet meteen op de achterste benen gaan staan, vegetarische vrienden, adopteer het maar als geuzennaam.)
Noem mij Wiki, een zestiende-eeuwse Nederlandse strijder een schooier (Geus) en kunst een hobby, in godsnaam, maar laat bij kunst de politieke kleur vooral weg, zodat we ons eensgezind met man en macht kunnen scharen achter de veelkleurige vlag van de kunsten. Handen af van onze hobby!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten